Senti "malplena" povas esti timiga kaj dolora sperto. Kiam ni sentas emocian malplenon, ni sentas nin malplenaj, kvazaŭ estas simple nenio en ni.
Ĉi tiu sento povas esti tre malsama de la "pezaj" kaj superfortaj sentoj de depresio, paniko aŭ kolero, kiuj superfortas nin ĉar ili ŝajnas trapenetri ĉiun aspekton de nia estaĵo. Emocia malpleno estas pli malkomforta malpezo, en kiu ni sentas nin liberaj. Ĉi tiu sento povas esti malstabiliga ĉar ni sentas nin malkonektitaj de ni mem kaj aliaj kaj tial necertas pri kiel navigi nian sperton en la mondo.
Fonto: Frederik Lower, uzata kun permeso
Kio povas senti nin eĉ pli maltrankvilaj kiam ni sentas nin malplenaj, estas ke ni povas kulpigi nin pri nia malpleno. Ni vidas, ke aliaj homoj ŝajnas senti sin pli "plenaj", ligitaj al si mem kaj al aliaj, kaj ĝi ŝajnas riĉa kaj kontentiga ekzistado.
Ni eĉ povas memori tempojn, kiam ni ne sentis nin tiel malplenaj kaj dezirus, ke ni povu reiri al tiuj tempoj. Ni malbenas nin kaj demandas: "Kio estas en ni?"
En ĉi tiuj kazoj, ni ofte eliros por senti ion. Ni povus preni drogojn, manĝi nesanan manĝaĵon, okupiĝi pri tranĉado aŭ riska sekso, io ajn por senti ion.
Certe, estas situacioj, kie nia malpleno estas indiko, ke estas io "malĝusta". Ni povas havi biologian dispozicion sperti specifajn mensajn malsanojn, kiuj lasas nin vundeblaj al sentoj de malpleneco. Ekzemple, kiam ni luktas kun humoraj malordoj, ni ofte ne kapablas sperti plezuron.
Tiu malkonekto inter ŝajne plaĉaj agadoj kaj nia manko de ĝuo povas sentiĝi kiel malpleno. Tamen, se ni luktas kun panika malordo, ni povas sperti senĝenan senton, kiu sentas kiel malpleno. Kaj unu el la difinaj trajtoj de lima personecmalsano estas kronika sento de malpleneco, same kiel rilata malstabila sento de memo. Uzi lertajn kaj biologiajn traktadojn por trakti ĉi tiujn subestajn mensajn problemojn povas esti valorega por trakti sentojn de malpleneco.
Sed foje, ni sentas nin malplenaj pro alia kialo. Ni sentas nin malplenaj ne ĉar estas io "malbona" ĉe ni per si mem, sed ĉar estas io "bona" ĉe ni. Ni ne vere konektas kun la medio ĉirkaŭ ni ĉar tiu medio estas iel toksa kaj ne kongrua kun niaj vivceloj kaj celoj.
Ĉi tiu tokseco povas esti pro pluraj kialoj. Eble la aferoj, kiujn ni amas kaj volas en niaj vivoj, simple ne haveblas en la hodiaŭa medio, kiel kiam ni estas socie izolitaj aŭ ne havas aliron por fari la aferojn, kiujn ni amas. Aŭ povus esti kiam ni spertas malutilan aŭ perfortan konduton de aliaj, ke ni ne povas tuj eskapi. Kaj nia malpleneco estas nia menso kaj korpo rifuzanta konekti kun la venena medio kaj tenanta spacon por io malsama, io pli bona.
En ĉi tiu kazo, la malpleno povas reprezenti malfermitecon: la volemo kaj kapablo lerni kaj sperti novajn kaj ekscitajn ligojn. Ĉi tiu konceptigo de malpleneco estas pli kongrua kun Zen budhanaj filozofioj kiuj instigas nin "malplenigi nian tason" kiel maniero por vere konekti kun ni mem kaj la mondo ĉirkaŭ ni. En ĉi tiu modelo, nia malpleneco aŭ sento de malkonekto estus komprenata kiel ŝanco prefere ol malkonekto.
Mi multe pensas pri tio de kiam mi parolis kun Ann Wilson de la grupo Heart pri ŝia kariero kaj ŝia nova solalbumo, Fierce Bliss. En nia konversacio, ni diskutis kiel toksaj medioj ofte ekzistas kie aliaj homoj juĝas niajn celojn kaj aspirojn, ofte kritike kaj negative. Ĉi tiu sperto ofte povas lasi nin malplenaj, eĉ pridubante nian ligon al nia produktiva, kreiva aŭ arta laboro.
Sed Wilson diskutis kiel li vidis sentojn de malpleneco kiel ebla ŝanco prefere ol problemo en si mem. Bazite parte sur la konversacio kun Wilson, jen kelkaj konsiloj, kiujn homoj povas uzi por trakti sentojn de malpleneco:
Nia unua paŝo por alfronti sentojn de malpleneco estas akcepti la sperton prefere ol eviti ĝin. Ĉi tiu aliro iniciatas sanan ŝablonon aŭskulti niajn korpojn anstataŭ subpremi niajn spertojn per nesanaj kondutoj. Ni povas akcepti nian sperton de malpleneco per kelkaj malsamaj metodoj, inkluzive de atenta meditado aŭ simple skribante kiel ni sentas. Sendepende de la specifa metodo, ĝi estas optimuma se ni koncentriĝas pri la fizika sperto de malpleno.
Ĉu malpleneco estas io, kion ni sentas tra nia korpo aŭ ĉu ĝi situas en la kapo, koro aŭ stomako? Ĉu ĝi sentas dolora? Ĉu ni sentas nin pli agititaj aŭ pli malrapidaj? Kia ajn la sento, ju pli ni povas observi la somatajn sentojn de malpleno, des pli ni estos konsciaj pri la sperto kaj des pli komfortaj ni estos kun ĝi.
Due, post kiam ni komencas konektiĝi kun nia malpleno, ni povas fari la sekvan paŝon provi kompreni nian malplenon. Kial ni sentas nin malplenaj? Farante tion, ni prenas la aliron, ke nia malpleno estas parto de daŭra procezo de lernado, evoluado kaj kresko. Ni vidas la malplenon kiel mesaĝisto: io ne ĝustas ĉe ni kaj ni volas kompreni ĝin.
Por plenumi ĉi tiun taskon, ofte povas esti helpe skribi la "rakonton" pri kial ni sentas nin malplenaj en rakonta formato. Kiuj pasintaj spertoj estas gravaj? Ĉu ni havis lastatempajn perdojn aŭ seniluziiĝojn, kiuj povus senti nin malkonektitaj de niaj vivoj? Ĉu ekzistanta laboro aŭ rilato ne kontentigas? Ĉi tio ankaŭ povas esti kiam ni konsideras ĉu ni havas biologian aŭ mensan sanan kondiĉon, kiu lasas nin predispoziciaj senti malplenajn.
Kiaj ajn la eblaj hipotezoj, la grava afero estas, ke la klarigo sentas aŭtentika kaj "reala". Ĉi tio defias la nocion, ke nia malpleneco estas io malbona ĉe ni kaj komencas procezon per kiu ĝi estas vojo al kiel ni povas sentiĝi pli ligitaj al ni mem.
Trie, surbaze de la ligoj, kiujn ni faras inter nia sento de malpleneco kaj niaj pensoj, kondutoj kaj vivospertoj, ni povas komenci konsideri specifajn eltenajn strategiojn por senti sin malpli malplenaj. Ekzemple, ni povas trovi, ke kiam ajn ni sentas sin malplenaj, ekzercado igas nin sentiĝi pli kompletaj kaj konektitaj al ni mem.
Aŭ eble okupiĝu pri ia krea procezo, kiel aŭskulti aŭ ludi muzikon. Iuj el ni emas sentiĝi malpli malplenaj simple kiam ili parolas kun iu, al kiu ni sentas nin proksimaj. En aliaj kazoj, ni eble ne sentas nin malpli malplenaj ĝis ni solvas konflikton aŭ finos toksan rilaton. Kiam vi rigardas la eblojn, gravas konsideri kiel eble plej multajn eblajn strategiojn, por ke ni povu elekti el ampleksa menuo de eble utilaj iloj.
Poste, ni povas eksperimenti kun malsamaj strategioj, kiuj povus helpi nin transiri de senti sin malplena al senti pli "tutaj". Ni provas malsamajn strategiojn kaj vidu ĉu kaj kiel ili funkcias. Ekzemple, ni povas decidi, ke la kombinaĵo de ekzercado, manĝado de sana manĝo kaj ricevi bonan noktan dormon, sekvita de konekto kun iu proksima la sekvan tagon, estas fidinda kombinaĵo.
Por aliaj, skribi en nia ĵurnalo eble funkcias pli bone. Sendepende de kiuj strategioj funkcias por antaŭfiksita situacio, la ŝlosilo estas kontinue okupiĝi pri la daŭra procezo vidi nian malplenon kiel parto de ebla resaniga kaj elteni procezo.
Fine, post kiam ni esploras, komprenas kaj alfrontas nian malplenon, ni povas komenci uzi ĉi tiujn informojn por evoluigi iniciateman vivstilan planon por helpi eviti senti sin malplenaj estonte. Ni povas komenci serĉi situaciojn, kiuj emas sentigi nin kompletaj. Samtempe, ni povas komenci lerni kiel eviti situaciojn, kiujn ni antaŭdiras, ke ni sentos nin pli malplenaj en la estonteco.
Do, ekzemple, ekzercado por trakti malplenon povas fariĝi pli aktiva kaj konsekvenca ekzerca plano. Trovi amikojn, kun kiuj ni povas konektiĝi, kiam ni sentas nin malplenaj, povus helpi nin vidi kun kiu ni volas pasigi pli da tempo antaŭen. Aŭskulti muzikon por senti pli bone povas komenci nin dediĉi nin por trovi kaj subteni la artistojn kun kiuj ni plej ligas.
Do se ni akceptas nian malplenon, ni povas komenci procezon per kiu ni ne nur sentas nin pli plenumitaj, sed ankaŭ okupiĝas pri daŭra procezo konstrui vivdaŭron de senti "tutaj".
Aŭskultu la konversacion de D-ro Mike kun Ann Wilson ĉi tie.
Lastaj komentoj