بر اساس DSM-V (APA، 2)، اختلال احتکار بین 6 تا 2013 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد و این اختلال از مرزهای جنسیتی عبور می کند. برخی از داده ها نشان می دهد که مردان بیشتر از آن رنج می برند، اگرچه داده های بالینی نشان می دهد که زنان بیشتر برای درمان مراجعه می کنند.
به نظر می‌رسد که اختلال احتکار در طول زمان ایجاد می‌شود و افراد مسن، ۵۵ ساله و بالاتر، سه برابر بیشتر از گروه‌های سنی جوان‌تر، احتمال بروز رفتار احتکار را دارند. با این حال، رفتارهای احتکار معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر می شوند، اما به مرور زمان آزاردهنده تر می شوند.
احتکار به الگوی جمع‌آوری «اشیا» و عدم امکان رها کردن «مواد»ی که از قبل در اختیار فرد است، اشاره دارد که می‌تواند در هر حالتی از کامل تا فرسوده باشد. با محبوبیت نمایش تلویزیونی به همین نام، Hoarders، واضح است که ما مجذوب تمرین جمع آوری و نگه داشتن انواع چیزها، جاندار و بی جان هستیم.
به همان دلایلی که ممکن است سرعت ما برای تماشای یک تراژدی یا عمل پزشکی در یوتیوب کاهش یابد، انسان ها مجذوب چیزهای عجیب و وحشتناک هستند. با این حال، وقتی شما یا کسی که به او اهمیت می‌دهید، یک احتکارکننده فعال و پرکار باشد، شیفتگی می‌تواند به سرعت به ناامیدی و حتی انزجار تبدیل شود.
در حالی که ما اغلب می خواهیم تصور کنیم که افراد مبتلا به اختلالی مانند این به نوعی "متفاوت" یا "کمتر از" خودمان هستند، یک بررسی سیستماتیک اخیر در ادبیات موضوع بسیار جالبی را در مورد احتکارکنندگان و توانایی های شناختی آنها نشان داد (Stumpf, 2022). در مقایسه با گروه کنترل، هیچ تفاوتی بین احتکار کننده ها و گروه کنترل در زمینه های زیر وجود نداشت: توجه، حافظه اپیزودیک، حافظه کاری، سرعت پردازش اطلاعات، برنامه ریزی، تصمیم گیری، کنترل بازدارنده، انعطاف پذیری ذهنی، زبانی یا فضایی بصری. توانایی
تنها حوزه ای که تفاوت وجود داشت در زمینه مهارت های دسته بندی بود. این یافته ممکن است باعث شود سر تکان دهید و فکر کنید: "آره، منطقی است." وقتی از احتکارکنندگان خواسته می‌شود دسته‌بندی و دور انداختن اقلام را شروع کنند، از دسته‌بندی مواردی که باید نگه دارند و دور بریزند، اضطراب قابل توجهی را تجربه می‌کنند. بنابراین، توانایی تشخیص بین ارزش یک آیتم یا ارزش/ویژگی‌های یک آیتم را می‌توان به مشکلات بزرگ‌تری در دسته‌بندی تعمیم داد.
کلکسیونرها، متحمل درهم ریختگی و احتکار
در اینجا یک "برگ تقلب" وجود دارد که به شما کمک می کند تشخیص دهید که آیا فردی یک جمع آوری کننده، تحمل بهم ریختگی یا احتکار است:
کلکسیونرها به طور انتخابی آنچه را که می خواهند به مجموعه خود اضافه کنند انتخاب می کنند و موارد به صورت گروهی معنا پیدا می کنند. جمع آوری نشان دهنده نیت است. کلکسیونرها برای قطعات موجود در مجموعه خود ارزش قائل هستند و حتی ممکن است وابستگی عاطفی به مجموعه خود احساس کنند. با این حال، آنها "زباله" را به طور تصادفی جمع آوری نمی کنند. خواه ماکت، لیوان، آیتم‌هایی با مضمون شخصیت یا یادگاری‌های فیلم، هر خریدی قصد و قدردانی دارد.
افرادی که به هم ریختگی را تحمل می کنند می توانند از روش "پشته های پشته ای" برای ذخیره اقلامی که هنوز "پردازش" نکرده اند استفاده کنند. به هم ریختگی می تواند انبوهی از لباس های کثیف یا حتی لباس های تمیز در اتاق خواب، روی صندلی، روی زمین یا روی تخت باشد. در هر جایی جز در سبد یا در کشوها. روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها و نامه‌ها اقلام رایجی بودند که خانه‌ها را به هم ریخته بودند تا اینکه همه این محتوا به صورت الکترونیکی در دسترس قرار گرفت.
این تغییر ممکن است در واقع به برخی از افراد کمک کرده باشد تا به هم ریختگی را کنترل کنند. با این حال، ظروف خالی حمل و نقل، مواد بسته‌بندی، ظروف بیرون‌بر، قوطی‌ها یا بطری‌های خالی نوشیدنی، و ظروف کثیف همگی در هم ریختگی رایج هستند.
به هم ریختگی اغلب در زیرزمین ها، اتاق زیر شیروانی و کمدها از کف به بالا جمع می شود. مردم تمایل دارند آشفتگی را در خانه های خود تشخیص دهند، از وجود آن لذت نمی برند و می دانند که این بهترین راه برای زندگی نیست.
احتکار کننده ها از نظر عاطفی به درهم ریختگی خود گره خورده اند و از ناتوانی در تشخیص آنچه "سطل زباله" یا "گنج" است رنج می برند. اغلب یک اتاق مملو از آشغال یا آشغال هایی است که با وسایلی که ارزش قابل توجهی دارند مخلوط شده است. احتکارکنندگان از «کوری بهم ریختگی» رنج می برند به این معنا که حتی نمی توانند وضعیت غیربهداشتی و بالقوه خطرناک خانه های خود را تشخیص دهند.
شجاعت در ورودی خانه احتکار کننده
هنگامی که به خانه یک احتکار کننده می رسید، اگر اقلام احتکار شده شامل مواد غذایی یا فضولات حیوانی باشد، ممکن است قبل از عبور از آستانه متوجه بوی تعفن شوید. بوی غذای فاسد، ادرار حیوانات یا مدفوع ممکن است مانع از ورود برخی از آنها به خانه شود. اگر به داخل بروید، احتمالاً متوجه خواهید شد که جایی برای نشستن وجود ندارد، زیرا سطوح صاف پر از زباله، درهم و برهمی یا حتی اقلام جدید و استفاده نشده با برچسب‌های قیمتی هستند که هنوز به آن چسبانده شده است.
ممکن است ورود به برخی از اتاق ها به دلیل انباشته شدن زباله، سرریز شدن روی زمین، یا ریختن درب غیرممکن باشد. هرکسی که در خانه زندگی می کند ممکن است دیگر نتواند به راحتی کارهای اساسی روزانه را انجام دهد، زیرا به هم ریختگی مانع از هر حرکت او می شود. وان و دوش می توانند به عنوان ظروف ذخیره سازی استفاده شوند. می توان پیشخوان های آشپزخانه را روی هم چید و حتی فر یا یخچال را به جای وسایل کاربردی آشپزخانه به ظروف ذخیره سازی تبدیل کرد.
مشکلات سلامتی و عاطفی اغلب فرد احتکار کننده را از ترک خانه باز می دارد، بنابراین تسهیل درمان این اختلال ممکن است به تلاش بیشتری نیاز داشته باشد.
شش علامت اختلال احتکار
هر احتکار کننده ممکن است چیزی بسیار منحصر به فرد جمع آوری کند، یا به طور تصادفی آشغال جمع آوری کند. با این حال، شش علامت زیر نشان دهنده یک مورد بالینی این اختلال است:
برای یافتن یک درمانگر در نزدیکی خود، از فهرست درمان های روانشناسی بلاگ دیدن کنید.
نظرات اخیر